Open huis in onderwijsland
· leestijd 1 minuut Bij de lesWe hadden, net als alle andere middelbare scholen uit de regio, onlangs het open huis. Dan lopen er gedurende een paar uur heel veel groep-achters door school, met hun ouders.
Ik vind dat erg leuk om te zien: de ene ouder volgt zijn kind “kijk maar waar jij naar binnen wilt, het is jouw feestje.”
De andere ouder loopt voorop met een afvink-lijstje: “RT? Check. Schone wc’s? Check. Laptops? Check. Duurzaamheid? Check.” Of “geen-check”.
Gelukkig hoef je hier in de regio geen batterij aan scholen af. In Amsterdam moet je een lijst met twaalf scholen invullen in volgorde van wens omdat de meest gewilde scholen aan loten doen. Daar heb je een heuse planning nodig om alle scholen te bezoeken.
Ik zie weer een andere ouder lopen. Zij geniet van het feest der herkenning en vermoeid dochterlief met verhalen uit haar middelbareschooltijd, “Kijk lieverd, dat hadden wij vroeger ook, en dan verkochten ze daar roze koeken.”
Nummer vier komt veel bekenden tegen en kletst honderduit, terwijl zoon aan haar arm trekt, “pap, kom nou”. Hij wil de gymzaal inspecteren.
Een volgende hoor ik luid discussiëren: “je moet niet doen wat je vriendje wil, het gaat om jou! En nee, we gaan nog niet naar huis, ik wil eerst alles zien.”
En weer anderen lopen samen te genieten en sfeer te proeven.
Docenten lopen met een big smile op hun gezicht geschroefd rond en helpen ouders door de bomen het bos weer te zien.
Keuzestress in onderwijsland. Theater, techniek, next of sportklas. Tweetalig of gymnasium, vmbo-plus of min?
Twee vriendelijke ouders, met lijstje, komen op me af. “Mogen we u iets vragen?” Ze willen graag uitleg over de profielen en de examenvakken. Ze bladeren in de schoolgids en maken aantekeningen. Ik geef antwoord op hun vragen terwijl hun twee dochters zijn meegenomen voor een proefje door twee van mijn enthousiast helpende huidige brugklassers.
Net als de ouders willen gaan zitten komen de meiden weer aanrennen. “Moeilijk hoor”, verzucht moeder. “Moeilijk??”, echoot dochter, “Helemaal niet, ik weet ‘t allang, dit hier is echt leuk, kom we gaan!” Niks keuzestress.
Nog even groep acht; een musical, cito en een kamp.
En dan....
