“Hoe de dochter van een dubbeltje zelf wel een kwartje werd”

ZEEWOLDE – Rotaryclub Zeewolde had dinsdag 4 oktober tijdens een open avond in het Golfrestaurant Francisca Schroër uitgenodigd, die kwam vertellen over een heel simpel onderwerp: werkgeluk. 

De vader van Francisca Schroër was op zijn werk het bekende dubbeltje dat nooit een kwartje werd. Hij kwam elke dag met een lang gezicht thuis. Zijn dochter moest het overdag daarom beter naar haar zin hebben dan hij! En dat lukte haar. Wat heet, het meisje van toen is zelf inmiddels al 71 jaar, maar ze staat nog volop in het leven. Dan moet je echter wel plezier hebben bij het werk dat je doet en dat heeft ze. “Het is zaak om aan het eind van de dag moe maar voldaan naar huis te gaan”, vertelde ze dinsdagavond aan haar gehoor bij de Rotaryclub. “Als je maar vanuit intrinsieke motivatie hebt gewerkt. Als je de hele dag alleen dat doet wat er op de agenda staat, loop je vroeg of laat leeg.” Volgens Schroër is bij veel werknemers geld niet eens de allerbelangrijkste drijfveer. “Betrokkenheid en aandacht van de omgeving worden eigenlijk veel vaker genoemd”, zo meende ze. Als mensen niet positief in hun werk staan, zo ging ze verder, had dit in twee van de drie gevallen te maken met een niet goed functionerende leidinggevende. Volgens de spreekster zegt 40 procent van degenen die hun baan opzeggen dat doen vanwege zwak management. “Maar 92 procent zou blijven als er bij de leidinggevende wat meer empathie zou zijn. Dat geeft aan dat er op dit punt beslist iets te winnen is.” Dat meer dan de helft van talenten van werknemers nooit worden aangeboord, moest volgens Schroër wel leiden tot spanningen op het werk en zelfs burn-outs. “Een zieke werknemer kost al gauw 250 tot 300 euro per dag, twee en een half keer het normale salaris is geen uitzondering.” Ook over sollicitatiegesprekken had de Rotarygast zo haar twijfels. “Niemand is ooit echt eerlijk, de werkgever niet en ook de sollicitant niet. De vacature blijkt vaak net iets anders te zijn dan was voorgesteld, terwijl de kandidaat zich al snel niet meer zo gedraagt als hij zich tijdens het gesprek had voorgedaan.”

Schroër hielp 1999 aan de Universiteit Utrecht met het ontwikkelen van de TMA Methode (‘Talent, Motivatie en Analyse’), die als doel heeft organisaties met mensen te verbinden. Door inzichten te geven in talenten, interesses, competenties en loopbaan zouden er volgens haar veel betere ‘matches’ gemaakt kunnen worden. Ook zouden mensen met een stuk plezier meer naar hun werk (kunnen) gaan. Het kostte Schroër dinsdagavond ogenschijnlijk nauwelijks moeite de Rotarians en hun gasten op het puntje van hun stoel te houden. Eén kritische noot bleef er echter ook: in sectoren als zorg en onderwijs is men vaak allang blij als er bij een vacature één gegadigde is, dan kom je aan al die andere vragen niet eens meer toe…